“Het openen van een eigen zaak, was destijds al een droom die is uitgekomen. Wat was ik blij! Nu ik terugkijk op de laatste twee jaar, ben ik pas écht trots. Ik heb geen baas die zegt dat ik het goed doe, dat zijn de recensies van de klanten die tevreden zijn en terugkomen. En mijn ouders uiteraard!”
We zitten samen met Cahit Arslanlar op zijn terras van Antalya Restaurant aan het Bleekveld. Het contact met Cahit ontstond toen hij met onze actie ‘ZoWear Goes’ meerdere ZoWear-items kocht. Bijzonder…een horecaondernemer die midden in de Corona tijd, andere horecacollega’s een ‘hart onder de riem’ steekt. Ook kennen we Cahit van social media, waarop hij op ludieke wijze zijn Turkse kebabzaak op de kaart heeft gezet. Tijd dus om nader kennis te maken met deze Goese ondernemer en zijn horecazaak.
“Vijf jaar geleden ging ik aan de slag als accountmanager bij een bedrijf in Middelburg. Al snel bleek dat dit geen goed gelukkig huwelijk was.” Cahit ging voorlopig via het uitzendbureau aan de slag voor CSM en draaide daar de nachtdienst. Daarnaast werkte hij nog steeds in zijn geliefde Café-Snackbar ‘De Brandpit’ in zijn woonplaats ‘s Gravenpolder. “Een baan voor het leven bij CSM zag ik niet zitten.” Cahit koos ervoor de HBO-studie Social Work in Roosendaal te gaan volgen. ”Ik ben een gevoelsmens, zorg graag en wilde probleemjongeren gaan helpen. Deze studie van twee jaar ging me goed af, met vrij weinig inspanning behaalde ik mijn diploma”, glimlacht hij. Maar ook daar lag uiteindelijk niet echt Cahit zijn ultieme droom.
We maken even een stapje terug in de tijd. “Mijn eerste échte ultieme droom was profvoetballer worden. Van Apollo kreeg ik de kans om bij JVOZ de jeugdopleiding te gaan doen. Daar kwam ik snel tot de conclusie dat ik toch niet écht een goede voetballer was.” Hij begint te lachen en wij sluiten aan: “In vergelijk met alle andere jongens waarmee en waartegen ik voetbalde, was ik ineens een nobody! Mijn droom was dus snel vervlogen”, lacht hij verder. De JVOZ-jeugdopleiding stopte met zijn 19de en hij ging voetballen bij Kloetinge. Maar al snel keerde hij terug bij Apollo. “Ik was toen echt een lastige… grenzen opzoeken en erover gaan. Na JVOZ dacht ik alles wel ff te kunnen en was totaal gefrustreerd dat dat niet lukte.
Een eigen horecazaak beginnen… en dan het liefst één waar Cahit al bekend mee was. Een nieuwe droom waar Cahit heel graag zijn toekomst mee wilde vullen. Maar hetgeen hij voor ogen had bleek destijds niet mogelijk.
In mei 2019 zag Cahit nieuwe mogelijkheden voor het overnemen van een eigen zaak. Antalya Goes stond te koop. Een Turkse kebabzaak met een goede naamsbekendheid, waar pizza’s, kapsalons, durums en grillgerechten te verkrijgen zijn, tevens om af te halen of te laten bezorgen. Na een eerste gesprek met de eigenaar bleek dat dit een realistische optie kon zijn om zijn droom uit te laten komen. En zo geschiedde. Drie weken later op 1 augustus 2019 zou de toen 24-jarige Cahit de nieuwe eigenaar worden van Antalya Goes.
Maar ook nu was het geluk niet geheel aan zijn zijde. Vlak voor de sleuteloverdracht blesseerde Cahit, tijdens zijn geliefde voetbal, zijn knie. “Ik was zo boos!” Hij moest geopereerd worden, maar dat was onmogelijk qua timing met Antalya. Een zware revalidatie naast de eerste maanden van een eigen zaak maakte het geheel niet makkelijk, maar hij moest doorzetten. Een klein half jaar later, begin maart 2020, volgde een operatie in Antwerpen. “Je voelt hem al aankomen”, vervolgt Cahit zijn verhaal, “Corona brak uit, ik kreeg zware complicaties van de operatie en kon niet meer accuraat behandeld worden door alle maatregelen. Het was een hel: ik kwam een week lang om van de pijn, niemand bestelde meer, de omzet kelderde naar beneden. Erger kon het op dat moment écht niet!” Gelukkig duurde het niet langer dan een paar weken tot de bestellingen weer op gang kwamen. “Dit in combinatie met de staatsteun heeft ons in de maand maart gered!
Cahit gebruikte zijn social mediakanalen om extra promotie te maken. “Onze eerste verzonnen grap was die van ‘Appie’. Ineens kregen we bekendheid door deze post, niet alleen in Goes, maar door heel Nederland. In februari gingen we ‘viral’ met de nagebootste persconferentie met Mark Rutte. Onze likes gingen los en…daarmee onze bekendheid in Goes. We zagen onze bestellingen wekelijks verhogen en we bleven groeien. Tot we in februari 2020 de post met de ‘Stadspoes’ plaatsten. Vanaf die post ging ’t los! Dat we met zo’n grap als Appie en de posts die volgden zo veel meer klanten kregen, hadden we nooit kunnen dromen. Eerst dachten we nog dat het toeval was, maar na een tijdje merkten we dat het stabiel druk bleef.”
We zijn even stil van Cahit zijn verhaal. Een verhaal van krabbelen en weer opstaan. Van zoveel pech, maar ook doorzettingsvermogen. “Marketing helpt zeker”, glimlacht Cahit, “maar laten we ons product niet vergeten! Als je product kwalitatief goed is, je service en hygiëne optimaal, dan red je het pas. Tot het bijna saai wordt blijf ik mijn medewerkers aansturen en benadrukken hoe belangrijk de details zijn. Wij proberen élke klant nog het ouderwetse gevoel te geven van ‘de klant is koning’.”
Cahit zijn team is in twee jaar gegroeid. Een team waarin ook zijn ouders een grote rol spelen. “Mijn vader meer op de achtergrond, hij zorgt dat alle administratie elke maand weer tot in de detail geregeld is. Mijn moeder helpt eigenlijk met bijna alles wel. Van de dagverse groenten, het deeg tot de schoonmaak. Niets is haar te veel gevraagd.”
Antalya bezorgt aan huis met de auto, drie scooters en één elektrische bezorgfiets. “De bezorgfiets was een hele investering, maar deze gebruiken we voor de bezorging in de binnenstad om geluidsoverlast te minimaliseren. We zitten hier naast een hotel en buurtbewoners, we proberen zoveel mogelijk rekening met elkaar te houden. Een kleine subsidie van de gemeente als stimulans voor de aanschaf van zo’n dure fiets was een welkome geste geweest”, grapt hij.
Dat Cahit nog niet uitgegroeid is, is duidelijk na ons gesprek. “Toen ik Antalya startte dacht dat ik alles te weten, maar ik kwam er al snel achter eigenlijk nog weinig verstand van zaken te hebben. Ik kan nog steeds zoveel leren en wil dan ook het maximale eruit proberen te halen! Ik heb ‘grote dromen’, maar vind tussen de dagelijkse werkdruk door genoeg momenten om te genieten van hetgeen waar ik nu mee bezig ben. Ik wil graag trots zijn in alles wat ik doe, voor mijn ouders, maar vooral voor mijzelf!”
